τομεας στερεας καταστασης

Τι είναι όμως το κίνημα αυτό;

Ο όρος αυτός είναι συνώνυμος του λιτού, του ταπεινού. Άνθρωποι που ανήκουν στο συγκεκριμένο κίνημα εξοικονομούν με κάθε τρόπο το μέγιστο δυνατό μέρος του εισοδήματός τους και επενδύουν τα χρήματά τους σε μετοχές και άλλα επενδυτικά προϊόντα. Με αυτόν τον τρόπο, εφόσον είναι αποδοτικές οι επενδύσεις τους, κατορθώνουν να αποκτήσουν περιουσία που επαρκεί για να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους χωρίς να χρειαστεί να σκεφθούν ούτε λεπτό τη δουλειά.

αεκ γιακουμακης

τομεας στερεας καταστασης

Ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής ξεκίνησε μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, πριν από περίπου 10 χρόνια, στις ΗΠΑ, όταν πολλοί Αμερικανοί αναγκάστηκαν να περιορίσουν εξαιρετικά τις δαπάνες τους.

Το παράδειγμα του Λαρς Χάτβιχ

Ο 47χρονος σήμερα Λαρς Χάτβιχ δεν χρειάζεται να ξαναδουλέψει. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Deutsche Welle, για να φτάσει εκεί πέρασε χρόνια δουλεύοντας και αποφεύγοντας κάθε «περιττό» έξοδο.

Για να πετύχει τον στόχο του ο Λαρς Χάτβιχ έκοψε το κάπνισμα, έπαψε να ταξιδεύει, σταμάτησε να βγαίνει έξω με φίλους του. Στο διαμέρισμά του άναβε μόλις μια λάμπα και οι επισκέπτες του πρόσεχαν να τραβούν το καζανάκι με μέτρο. Ο 47χρονος κατάφερε έτσι να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος. Πριν από τρία χρόνια παραιτήθηκε από τη μόνιμη δουλειά του διότι δεν έχει πλέον ανάγκη τον μισθό του. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο ο Λαρς Χάτβιχ, κάτοικος Βερολίνου, αναγκάστηκε να στερηθεί πολλά. Άνθρωποι σαν αυτόν ανήκουν στο λεγόμενο κίνημα των «λιτοδίαιτων», διεθνώς «frugalistas».

Για τον Λαρς Χάτβιχ το όνειρο της οικονομικής ανεξαρτησίας ξεκίνησε με αφορμή τη χρεοκοπία του. Όταν το 2003 το ΑΤΜ της τράπεζάς του δεν του έδινε πια μετρητά. Τότε άρχισε να σκέφτεται – αρχικά ποιος θα μπορούσε να του δανείσει 50 ευρώ. Στη συνέχεια άρχισε να αναρωτιέται γιατί με μια σταθερή δουλειά ως μετεωρολόγος καταφέρνει κάθε μήνα να αδειάζει τον τραπεζικό του λογαριασμό. «Ο μισθός μου δεν ήταν κακός, απλούστατα ξόδευα όλα μου τα χρήματα», λέει ο Χάτβιχ, επισημαίνοντας ότι «ήξερα ότι έπρεπε να αλλάξω κάτι».

Καλή μέθοδος, αλλά όχι για πάντα

Τότε άρχισε να μεταφέρει μέρος του μισθού του κάθε μήνα σε κάποιον άλλο λογαριασμό. Τις μηνιαίες αυτές αποταμιεύσεις τις χρησιμοποιούσε για επενδύσεις σε μετοχές και επενδυτικά κεφάλαια. Έτσι η περιουσία του αυξήθηκε σε 50.000 ευρώ – μέχρι το 2008, όταν η οικονομική κρίση έπληξε και αυτόν. «Έχασα τα πάντα κατευθείαν. Εκείνο το διάστημα ξεκίνησα να ασχολούμαι με το κίνημα των λιτοδίαιτων». Ο Χάτβιχ διατήρησε τις επενδύσεις του, οι οποίες τα επόμενα χρόνια απέκτησαν και πάλι σημαντική αξία. Στερούμενος κάθε μήνα όσο περισσότερα πράγματα μπορούσε, κατάφερνε να βάζει στην άκρη έως και 70% του εισοδήματός του – όλα αυτά για να πετύχει τον μεγάλο στόχο της πλήρους οικονομικής ανεξαρτησίας.

σακης τσελεπης τη μασκα πετα